اختلال شخصیت دوقطبی ,اختلال شخصیت دوقطبی و ناپایدار مرزی,اختلال شخصیت دوقطبی چیست,اختلال شخصیتی دوقطبی,اختلالات شخصیتی دوقطبی,اختلال شخصیتی دوقطبی
افراد دارای اختلال شخصیت دوقطبی می توانند موجب آزار خود و اطرافیان شوند. وجود افسردگی های شدید اما کوتاه مدت و گذرا این افراد را درگیر می کند. اگر به مصرف مواد مخدر اعتیاد دارید بهتر است مراقب روحیات و احساسات خود باشید چون در معرض ابتلا به انواع اختلالات خلقی مانند استرس و افسردگی و اختلالات دوقطبی قرار دارید افسردگی یا شیدایی خفیف و کوتاهمدت و یا افسردگیها یا شیدایی شدید در انتظار شما هستند با توجه به شیوع این عارضه های روحی و روانی در معتادان به موادمخدر می خواهیم به روش های درمانی موثر برای این افراد و روش های تشخیص این عارضه در آن ها اشاره کنیم. با توجه به مصرف الکل و مواد مخدر انسان ها در زندگی روزمره خود گاهی دچار اختلالات عاطفی می شوند که افسردگی، اضطراب و استرس را در پی دارند.
در این مطلب از سایت جسارت در مورد اختلال شخصیت دوقطبی صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
اختلال دوقطبی یا افسردگی شیدایی نوعی اختلال خلقی و بیماری روانی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق میشوند. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا میکند. این بیماری انواع مختلفی دارد که مهمترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی است؛ در نوع یک این حالت اتفاق میافتد ولی در نوع دو فرم خفیفتری از آن که نیمهشیدایی است، بروز میکند. شروع بیماری معمولاً با دورهای از افسردگی میباشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز میشود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است. دورههای شیدایی از چند روز تا چند ماه به طول میانجامند و معمولاً شدت آنها باعث میشود که بیمار نیازمند درمان جدی به صورت بستری یا همراه با مراقبت زیاد باشد. با فروکش کردن علایم، به خصوص در اوایل سیر بیماری، معمولاً فرد به وضعیت قبل از بیماری خود برمیگردد و به همین دلیل بسیاری از بیماران یا خانوادههای آنان تصور میکنند بیماری کاملاً ریشه کن شده و دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد؛ بنابراین درمان خود را قطع میکنند. اما قطع زودهنگام درمان خطر برگشت بیماری را بسیار افزایش میدهد و باعث میشود که بیماری در فاصله چند ماه عود کند.
دوره شیدایی (مانیا) مشخصه تشخیص اختلال دوقطبی است. این بیماری با توجه به شدت این دوره طبقهبندی میشود. بیماران مبتلا ممکن است ناگهان از اوج شادی و خوشحالی به اوج غم و اندوه فروروند و ارتباطی بین خُلق بیمار و آنچه واقعاً در زندگی بیمار رخ میدهد وجود ندارد. دوره شیدایی میتواند شدت مختلفی از شیدایی خفیف (نیمه-شیدایی) تا شیدایی کامل با علائم جنونآمیز نظیر توهم یا کاتاتونیا، داشته باشد. در این دوره تمرکز کاهش پیدا میکند، نیاز به خواب کم میشود و بیمار توهم خودبزرگبینی پیدا میکند. قضاوت بیمار ممکن است مختل شود و دست به ولخرجیهای غیرمعمول یا رفتارهای غیرطبیعی بزند. برخی از علائم و نشانههای این بیماری شامل موارد زیر میشود بیقراری، افزایش انرژی و میزان فعالیت خلق خیلی بالا و احساس نشاط شدید همراه با احساس خودبزرگبینی تحریکپذیری مفرط صحبت کردن بیوقفه، مسابقه افکار، پریدن از موضوعی به موضوع دیگر با سرعت خیلی زیاد عدم توانایی برای تمرکز، حواسپرتی کاهش نیاز به خواب اعتقادات غیرواقعی درمورد توانمندیها و قدرت فرد قضاوت ضعیف ولخرجی یا خساست رفتار متفاوت از حالت معمول که مدتی طولانی ادامه داشتهاست افزایش تمایلات جنسی نشان دادن حرکات و تصمیمهای ضدونقیض از خود سوءمصرف داروها و مواد مخدر، الکل و داروهای محرک رفتارهای اغواگرانه، مداخلهجویانه، و پرخاشگرانه
افسردگی میتواند قبل یا بعد از دوره شیدایی در این بیماران ایجاد شود. درصد کمی از بیماران ممکن است در طول بیماری خود اصلاً افسردگی را تجربه نکنند.
بیشتر بخوایند :
مراحل پیشرفت سرطان مری
هنگامی که فرد شما با سرطان مری تشخیص داده می شود، پزشک سعی خواهد کرد میزان پیشرفت سرطان را در بدن بیمار تعیین کند. انجام این کار می تواند به تعیین درمان سرطان مری کمک کند. آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص مرحله پیشرفت سرطان عبارتند از: انتشار پوزیترون (PET) و برش. مراحل پیشرفت سرطان مری عبارتند از: مرحله 1. این مرحله از سرطان در لایه های سطحی سلول مری بیمار مشاهده می شود. مرحله 2. این مرحله از سرطان نفوذ لایه های عمیق تر مری و همچنین می تواند گره های لنفاوی در معرض مری را تحت تاثیر قرار دهد. مرحله 3. این مرحله از سرطان نفوذ عمیق ترین لایه های مری را ایجاد می کند و بر گره های لنفاوی بیمار یا گره های لنفاوی تاثیر می گذارد. مرحله 4. در این مرحله، سلول های سرطانی نیز به سایر قسمت های بدن بیمار گسترش می یابد.
درمان سرطان مری با شیمی درمانی
شیمی درمانی یک درمان پزشکی است که از مواد شیمیایی برای کشتار و کشتار سلول های سرطانی استفاده می کند. داروهای شیمی درمانی معمولا قبل یا بعد از جراحی در افراد مبتلا به سرطان مری استفاده می شود. شیمی درمانی همچنین می تواند در ارتباط با پرتودرمانی استفاده شود. در افرادی که سرطان پیشرفته دارند و سلول های سرطانی لایه های زیرین مری را نفوذ می کنند، شیمی درمانی می تواند به تنهایی برای کاهش علائم و مشکلات ناشی از سرطان استفاده شود. لازم به ذکر است که عوارض جانبی شیمی درمانی در هر بیمار بستگی به داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی دارد.
عوارض درمان سرطان مری با شیمی درمانی
شایعترین عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از: عوارض جانبی معمولا موقت هستند و باید با پیشرفت درمان کاهش یابد. شیمی درمانی اغلب در ارتباط با جراحی و پرتودرمانی استفاده می شود، بنابراین بهترین درمان ممکن است در سلول های سرطانی انجام شود.
استفراغ
ریزش مو
حالت تهوع
زخم های دهانی
خستگی
درمان سرطان مری با پرتودرمانی
پرتودرمانی یا پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند. این پرتوها می توانند از یک خودرو خارج از بدن خارج شوند و به سلول های سرطانی (پرتودرمانی خارجی) یا تابش از داخل بدن نزدیک سلول های سرطانی (پرتودرمانی داخلی) منتهی شود. پرتو درمانی در افراد مبتلا به سرطان مری معمولا با شیمی درمانی استفاده می شود. این درمان می تواند قبل یا بعد از جراحی برای بیمار استفاده شود. رادیوتراپی نیز برای کاهش عوارض سرطان پیشرفته مری موثر است، مثلا زمانی که یک تومور به میزان زیادی رشد می کند و عبور مواد غذایی از مری به معده را متوقف می کند.
تشخیص سرطان مری چیست؟
این سرطان را می توان با کمک یک ماده خاص با استفاده از اشعه ایکس تشخیص داد. قبل از گرفتن عکس های رادیولوژیک، بیمار خواسته می شود که یک مایع مخصوص به نام باریم فرو برد. در طول بلع و سقوط این ماده، فرد تصویربرداری اشعه ایکس انجام می شود. این روش صدمه ای ندارد و پزشکان اطلاعات مفیدی درباره شکاف های نامنظم در مری را فراهم می کنند. البته این روش نمی تواند یک تشخیص قطعی سرطان مری باشد. تشخیص قطعی با آندوسکوپی انجام می شود. به این ترتیب یک میله نازک که دوربین آن به آن متصل است وارد مری می شود و مری را تصویر می کند. دکتر می تواند در داخل مری و ناهنجاری های احتمالی را با این دستگاه ببیند. علاوه بر این، آن را نیز می توان از بافت مریضی نمونه برداری کرد. این نیز گاستروسکوپ نامیده می شود. نمونه های دکتر از مناطق مشکوک. نمونه ها برای بررسی پاتولوژی فرستاده می شوند. پاتولوژیست می تواند ماهیت سرطانی این بافت ها را شناسایی کند. گزارش آزمایشی نمونه توسط پاتولوژیست معمولا 7 تا 10 روز طول می کشد. سی تی اسکن همچنین می تواند برای تشخیص سرعت پیشرفت سرطان یا انجام آزمایش های لازم قبل از عمل استفاده شود.